انسان با تلاش های زیاد برای دستیابی به مواد های جدید، با استفاده از موادی که عمدتا هیدروکربن موجود در طبیعت است به تولید مواد های مصنوعی ختم می شود. این مواد معمولا شامل هیدروژن، عنصر کربن، گوگرد، اکسیژن و نیتروژن است که به مواد پلیمری معروف می باشد. مواد مصنوعی یا همان مواد پلیمری کاربردهای بسیار زیادی، از جمله در تولید وسایل خانگی، میز و صندلی، اسباب بازی، کیف و چمدان، بسته بندی‌ها، کفش ها، لوله‌های انتقال آب، شلنگ، مواد پوششی، رنگ‌ها، لاستیک اتومبیل و همینطور به عنوان انواع پلیمر مهندسی با استحکام و استقامت بالا برای ساخت اجزای ماشین ألات, دارند. استفاده می شود.
مواد پلیمری خواص مکانیکی و فیزیکی مفید و خوبی دارند. مواد پلیمری دارای وزن های پاییینی می باشند که پایداری آن ها در مقابل مواد شیمیایی بیشتر است. برخی از مواد پلیمری شفاف بوده و قابلیت جایگزینی به جای شیشه‌ها را دارد. همچنین باید گفت اغلب مواد پلیمری نوعی عایق الکتریکی نیز می باشند.
مواد پلیمری نوعی از مواد است که شامل لاستیک ها، پلاستیک ها، چسب ها، فوم ها، رنگ ها، رزین ها و بسیاری از موارد دیگری است که در زندگی روزمره ما کاربرد دارند. این مواد پلیمری در قرن بیست هجری وارد زنذگی ما آنسان ها شده است.
این مواد پلیمری در اصل از مشتقات و مواد نفتی و گازی تولید شده است. با این اوصاف بعضی از واد پلیمری پایه های زیست محیظس دارند. یعنی می توان گفت از موادی تولید می شوند که از طبیعت و محیط زیست استخراج می شود. بعضی از مواد پلیمری نیز مستقیما از همان طبیعت استخراج شده اند. مثالی که می توان برای آن زد کائوچوی طبیعی است که از شیره درخت کائوچو به وجود می آید.